In de kijker juli 2012

Abel en Finne verzamelen Panini-stickers

In de kijker juli 2012

Nog tot eind augustus 2012 deelt een supermarkt vanaf een bepaald aankoopbedrag gratis Panini-stickers uit. De stickers zijn bijzonder gegeerd bij kinderen. De rage doet denken aan de plaatjesboeken van Chocolade Jacques, Artis Historia en natuurlijk de voetbalstickers van Panini zelf. De eerste prentjesactie werd rond 1850 gelanceerd door het Parijse grootwarenhuis Au Bon Marché. Stichter en eigenaar Aristide Boucicaut paste er een nieuwe vorm van publiciteit toe om klanten aan te trekken. Hij begon als eerste zogenaamde chromo’s, prentjes in kleursteendruk, gratis aan te bieden aan de klanten bij de aankoop van een aantal producten. Dit initiatief was een groot succes en al snel volgden veel andere warenhuizen zijn voorbeeld. In de daaropvolgende jaren werden er steeds meer prentjes bij steeds meer verschillende producten (chocolade, melk,…) aangeboden. Ook in België probeerde men steeds vaker met het schenken van prentjes kopers te lokken voor bepaalde producten. Er werden nu ook albums verkocht, waarin men de verzamelde prentjes kon plakken. Een bekend voorbeeld hiervan in België zijn de albums en prentjes van Chocolade Jacques (enkele titels van albums waren: sport, menschenrassen, ruimte, auto’s, aardrijkskunde, Europa).

In 1960 vond een nieuwe primeur plaats op vlak van prentjesalbums. Twee Italiaanse krantenhandelaars verkochten in dat jaar voor het eerst aparte zakjes met prentjes, zonder dat ze in de verpakking van een ander product zaten. De verkoop van deze zakjes met prentjes van voetballers was zo’n groot succes dat de broers het jaar erop hun eigen bedrijf begonnen, gespecialiseerd in de verkoop van prentjes. De naam van de broers en van hun nieuwe bedrijf luidde ‘Panini’. Bijna 10 jaar later, in 1970, zorgde Panini voor een nieuwe primeur, die hen succes zou opleveren over de hele wereld. Ze introduceerden namelijk de eerste zelfklevende plaatjes. Van dat moment ging Panini internationaal (ook Panini België werd opgericht in 1970) en werd het stilaan, vooral door de grote successen van de voetbalstickers tijdens wereldkampioenschappen, de wereldleider in de sector van de verzamelstickers en trading cards.

In de jaren zeventig verschenen er in België ook andere, zeer populaire plaatjesboeken. De Belgische uitgeverij Artis-Historia, ontstaan in 1976 door een fusie tussen Artis en Historia, verkocht niet-geïllustreerde albums die men dan moest aanvullen met inplakbare foto’s. Deze foto’s kon men verkrijgen door spaarpunten te verzamelen die te vinden waren in de verpakking van verschillende nationale en internatonale producten. Deze spaarpunten konden dan ingeruild worden voor foto’s.

De plaatjesboeken van Chocolade Jacques en Artis Historia worden, zoals zoveel andere albums (bijvoorbeeld de Verkade-albums in Nederland), niet meer gemaakt, maar Panini heeft zijn positie als wereldleider in de sector van de verzamelstickers weten te behouden en produceert en verkoopt elk jaar meer en meer stickers. Voor het WK-album van 2006 werden in België alleen al meer dan 24 miljoen zakjes met stickers van voetballers verkocht. Dit was een nieuw record. Het bedrijf verkoopt ondertussen niet alleen voetbalstickers, maar ook andere stickers, zoals van cartoons, films, TV-series, muziek, natuur en dieren,…, en ook trading cards, comics en magazines. Het bedrijf, dat in 2011 een omzet draaide van 621 miljoen euro over 100 landen en meer dan 850 werknemers telt, lijkt in niets op meer op het kleinschalige familiebedrijfje waarmee alles begon.

Sinds kort zijn ook de zusjes Abel (4) en Finne (3) enthousiaste verzamelaars van Panini-stickers. Ze hebben elk een nieuw zakje met vijf stickers gekregen en bekijken hun aanwinsten een voor een. Voor hen ligt het verzamelboek, waar ze zo snel mogelijk hun pas gekregen stickers in willen plakken. Wanneer ze gevraagd worden waarom ze stickers verzamelen kijken ze verbaasd op. ‘Gewoon, omdat wij die mooi vinden. En we vinden stickers leuk. Vroeger verzamelden we ook al stickers, maar dan in een doos. Maar nu hebben we dus een boek. Dat heeft mams speciaal uit de winkel gehaald. We hebben al veel stickers, hoor, maar nog niet allemaal. En het hele boek moet vol. We hebben ook al prentjes dubbel. Of we die gaan ruilen? Nee, waarom? Moet dat dan? Wij willen die dubbels houden voor in ons ander boek. We verzamelen ook nog andere dingen hoor. Steentjes en blaadjes en nootjes. En slakken. Maar dat gaat niet goed. Als we er eens een vinden en we zetten die in de tuin, zijn die de volgende dag altijd weg.’ De meisjes mogen dan nog jong zijn, de verzamelkriebels hebben ze duidelijk al te pakken.