In de kijker januari 2015

Ingwio D’Hespeel is zo eigentijds als het maar kan. Hij leert studenten ontwerpen voor beeldschermen, kent de nieuwste obscure muziekjes en maakt als muzikant zelf ook geregeld een podium onveilig. Maar op 6 januari is hij in de eerste plaats traditiedrager. Voor Wio is Driekoningen namelijk ieder jaar hèt moment om zijn maten op te trommelen en bevriende Gentenaren op een driekoningenliedje te trakteren. Ook dit jaar is dat niet anders. Vlak voor hij zingend de deur uitging, trok LECA nog snel even aan zijn mouw om hem een paar vragen voor te leggen.  

Wio, hoe komt het dat jij zo’n fan van driekoningenzingen bent?

Dat is echt iets uit mijn jonge jaren. Als kind vond ik driekoningenzingen altijd enorm plezant. Voor wat snoepen of kleingeld ging ik ieder jaar van deur tot deur zingen. En een paar jaar geleden dacht ik: laat ik dat gewoon weer eens doen. In mijn eentje zou dat natuurlijk een beetje raar zijn, maar daar had ik al rap een oplossing voor. Ik speel namelijk al heel lang in een bandje dat de portables heet. Het kostte een beetje moeite om de andere 2 muzikanten te overtuigen, maar al bij al waren ze toch vrij snel gewonnen voor zo’n onnozel idee. Dat we een pintje zouden vragen als beloning voor ons liedje, hielp wel om hen over de streep te trekken. En sindsdien zijn onze zangtochtjes dus een feit. 

Hoe bereiden jullie zich voor op zo’n avondje zingen?

Goh, dat varieert nogal. Vroeger staken we eigenlijk veel meer tijd in onze voorbereiding dan nu. We zaten dan echt avonden aan een stuk van alles en nog wat te plannen. Ik moet er wel bij zeggen dat dat dan vooral voor de leute was, want in de praktijk kwamen daar eerlijk gezegd niet zo veel concrete dingen uit. Nu we al een aantal jaar bezig zijn, gebeurt alles wat meer op den bots. Na het werk, zo rond 19 à 20u, komen we samen bij een van ons drie thuis, en beginnen we eraan. Echte outfits hebben we niet, dus onze avond begint eigenlijk altijd met snel de nodige spullen bij elkaar zoeken om er toch wat driekoningenachtig uit te zien. Daar durft dus wel eens een keukenhanddoek aan te pas te komen. En ons liedje oefenen we natuurlijk ook eerst nog eens in.

O, hebben jullie een eigen lied?

Ja, we hebben het bestaande liedje een beetje naar onze hand gezet. (lacht) Wij wisten zelf wel heel goed waarmee we beloond wilden worden voor onze zangkunsten, maar we moesten dat natuurlijk ook nog aan onze toehoorders duidelijk maken. Daarom hebben we bij de melodie van het traditionele driekoningenliedje zelf een andere tekst verzonnen:

Driekoningen, Driekoningen,
Geef ons een frisse pint
De vorige is al doorgespoeld
Geef ons een nieuwe, liefst gekoeld
Bezorg ons snel de hik
Met een flesje of een blik

Ik wéét natuurlijk wel dat dit soort dingen een torenhoog boys will always be boys-gehalte hebben, maar net dat maakt het voor ons zo leuk. het is juist omdat we ons op zo’n avond telkens zo hard amuseren dat Driekoningen nog altijd iets is om ieder jaar naar uit te kijken.

Tot zover de voorbereiding. We zijn natuurlijk ook heel benieuwd voor wie jullie zingen op zo’n avond.

Bij onze eerste edities kroop nog zo veel tijd in de voorbereiding dat we pas redelijk laat op de avond vertrokken. We belden dan gewoon aan bij alle huizen waar we nog licht zagen branden. De meeste mensen vonden het dan wel grappig dat er plots 3 enthousiaste zangers voor hun deur stonden. Maar het tegenovergestelde kwam ook wel eens voor: omdat we zo laat nog aanbelden, werd er geregeld ook al eens iemand kwaad terwijl wij daar - soms al lichtjes aangeschoten - ons liedje stonden te zingen. En dat was natuurlijk niet de bedoeling. Van dat Driekoningenzingen in het wilde weg zijn we intussen dus afgestapt. Om te beginnen gaan we nu veel vroeger op pad. En nog belangrijker: we gaan tegenwoordig alleen langs bij mensen die we kennen. Na een paar jaar weten we supergoed wie ons graag ziet komen. En dankzij Google Maps zijn we op dat vlak zijn intussen echt héél goed georganiseerd. Een paar jaar geleden hebben we de adressen van al onze vrienden en kennissen op een kaart uitgezet, om vervolgens een parcours uit te tekenen dat al die bolletjes mooi met elkaar verbindt. Het grote voordeel is dat we nu nooit meer voor een gesloten deur staan: iedereen weet dat ze die avond een bezoekje mogen verwachten. En de pintjes worden dan op voorhand koud gezet! (lacht)

Neemt ieder van jullie ook elk jaar dezelfde rol op zich?

Nee jong, daar gaan echt ellenlange discussies aan vooraf! Het is eigenlijk al bijna een traditie op zich dat we al lang van tevoren zitten te discussiëren wie de zwarte koning Balthazar zal zijn. Voor alle duidelijkheid: de reden daarvoor is dat we alle drie echt geen fan zijn van de verf die je nodig hebt om je gezicht zwart te maken. Die gaat er achteraf zo moeilijk weer af en uiteindelijk willen we de dag nadien toch deftig op ons werk kunnen verschijnen. In de loop der jaren hebben we echt al een hele reeks grappen met elkaar uitgehaald om toch maar aan die rol van Balthazar te kunnen ontsnappen. We hebben zelfs een paar keer een online poll gehouden, zodat onze vrienden in onze plaats een objectieve keuze konden maken. We hebben die poll dan ook wel iedere keer vervalst, zodat het uiteindelijk toch altijd dezelfde is die Balthazar moet spelen. Er is ook eens een jaar geweest waarin een vriend zich vrijwillig aangemeld heeft om de Balthazar van dienst te zijn. Toen zijn we dus met zijn vieren op stap geweest. En onderweg is er toen zelfs nog een vijfde koning bijgekomen. We staan dus altijd open voor vernieuwing!

Hoelang willen jullie Gent nog onveilig maken op 6 januari?

Dat weet ik eerlijk gezegd niet. Het is iedere keer al heel leuk geweest, maar tegelijk wordt het ook ieder jaar net iets minder evident om er op uit te trekken. Weet je wat het is? We zijn intussen allemaal papa geworden. Mijn oudste dochter is bijna oud genoeg om zelf ook aan driekoningenzingen te doen. En eigenlijk zou ik het heel fijn vinden om dan met haar mee te gaan. Na een paar jaar zou onze jongste ook kunnen meedoen, zodat we dan ook echt met z’n drieën zijn. Dus zelfs al zijn het de portables niet meer die over een paar jaar komen aanbellen, dan nog is de opvolging verzekerd.

Foto's: c) de portables, www.studiomuscle.be