In de kijker oktober 2015

Meer dan 60 jaar geleden besloten de burgemeesters van Aubenas (Frankrijk), Cesenatico (Italië), Sierre (Zwitserland), Schwarzenbek (Duitsland) en Zelzate (België) om de vriendschappelijke banden tussen hun gemeenten te bekrachtigen in een jumelage des villes. Sindsdien komen inwoners van de betrokken gemeente met de regelmaat van de klok samen om te verbroederen. Aanvankelijk was de jumelage  vooral een zaak van volwassenen, maar sinds 1963 is er ook een aparte werking voor de jongeren. Het doel van de jeugdverbroedering is even simpel als geniaal: jongeren tussen 16 en 30 jaar samenbrengen om elkaars cultuur en tradities beter te leren kennen. Ongeveer 40 jongeren komen zo om de 2 jaar samen om als groep op stap te gaan en aan sport te doen. Daar wilde stagiair Debbie het fijne van weten en dus schotelde ze 4 jongeren uit alle hoeken van Europa prompt een aantal vragen over hun band met de jeugdverbroedering voor.                 

Hoe kwamen jullie bij de Jeugdverbroedering terecht?

Filippo: Enkele vrienden van mij zaten er al bij. Als ik hen zag, duurde het nooit lang voor de jeugdverbroedering ter sprake kwam. Ze hadden ook altijd iets tofs te vertellen over de activiteiten van de jeugdverbroedering, en die verhalen maakten mij best wel nieuwsgierig. Zo wisten ze mij rap over de streep te trekken om zelf aan te sluiten.

Jari: Bij ons in Zelzate zijn enkele leden van de verbroedering eens langsgekomen op de middelbare school. Ze gaven toen uitleg over de geschiedenis van de verbroedering en lieten ons foto’s zien om te tonen waar ze zo allemaal mee bezig waren. Samen met een paar anderen uit mijn jaar vond ik dat echt boeiend om te horen. Daarna zijn we allemaal tegelijk lid geworden.

Selina: Bij mij is het nog anders gegaan. Mijn ouders en grootouders zijn al lang lid van de oorspronkelijke verbroedering. Zo was ik van huis uit al vertrouwd met de stedenband. Al van toen ik klein was, wou ik ook meedoen. Dus toen ik 16 werd, ben ik meteen bij de jeugd aangesloten.

Karim: Ik ben gewoon zelf op de vereniging afgestapt, omdat het idee achter de verbroedering mij zo sterk aansprak. En ik werd meteen met open armen ontvangen!
 

Welke elementen uit het verbroederingsleven zouden jullie niet willen missen?

Selina: Het leukste aan de jeugdverbroedering is dat je zoveel nieuwe mensen leert kennen! En omdat we telkens een korte periode heel intensief samen op stap zijn, komen we ook echt veel te weten over elkaar. Onze verschillende gebruiken, eetgewoonten, muzieksmaak en taal hebben eigenlijk al voor veel grappige momenten gezorgd.

Fillipo: Vooral tijdens de maaltijden neemt de jeugd de tijd om elkaar beter te leren kennen. We zijn soms zelf een beetje verwonderd over hoe rap we ons met elkaar verbonden voelen. Al vanaf de eerste momenten tijdens een bijeenkomst ontstaan er vriendschappen voor het leven. Voor mij is dat echt van onschatbare waarde!                   

Jari: Voor jongeren die de stedenband niet kennen, kan het misschien een beetje saai klinken, maar ik vind de ceremonie voor de hernieuwing van de Verbroederingseed altijd iets om naar uit te kijken. Ik vind dat vooral een bijzonder moment omdat net daar een belangrijke rol weggelegd is voor de jongeren. Wij mogen namelijk de gelofte voordragen voor alle aanwezigen. Ook leuk is dat we dit plechtige moment af en toe op eigen houtje wat aanpassen. Zo hebben we dit jaar beslist om de eed niet in onze eigen moedertaal af te leggen.

Karim: De Europese markt is ook altijd fantastisch! Elke gemeente stelt dan haar streekproducten voor aan de inwoners van de gemeente die de verbroedering organiseert. Een hele dag proeven en smullen, dus!
 

Waarom is het belangrijk dat de traditie blijft bestaan?

Karim: Omdat we tijdens bijeenkomsten zo veel bijleren! Het is veel meer dan alleen maar leuk: we brengen samen tijd door en leren zo elkaars cultuur kennen. Dat maakt echt een verschil: zo leren we op jonge leeftijd al openstaan voor verschillen.

Selina: En met andere culturen leren omgaan is ook buiten de verbroedering heel waardevol.

Jari: Klopt, want via de jeugdverbroedering leren we om personen niet te beoordelen op hun nationaliteit, maar om wie ze echt zijn. Op deze manier worden vooroordelen al vroeg weggewerkt.

Fillipo: Je krijgt ook nog andere dingen mee. In de stedenband wordt er in vier talen gecommuniceerd, vijf zelfs als je het Engels meetelt. We moeten dus echt op zoek naar een manier om met iedereen te praten. Dan is het zo leuk om vast te stellen dat we via onze activiteiten die taalbarrière echt kunnen doorbreken.

Zien jullie de toekomst van de jeugdverbroedering rooskleurig in?

Selina: Ik hoop heel hard dat de traditie zal blijven bestaan!

Jari: Ik denk dat we er op dat vlak wel goed voor staan. Tussen twee bijeenkomsten in houden we bijvoorbeeld voortdurend contact. Via Facebook, Twitter, Instagram en Skype is dat heel makkelijk. Zo blijven de onderlinge banden sterk, en dat heeft dan weer als voordeel dat we snel kunnen reageren op maatschappelijke trends.

Karim: Toch houden we er ook rekening mee dat dingen kunnen of zelfs zullen veranderen. Nog niet zo lang geleden is er bijvoorbeeld een gemeente uit de verbroedering gestapt: sinds 2011 is Delfzijl (Nederland) er niet meer bij. Door een gebrek aan mensen was het enthousiasme er een beetje verdwenen. Dat is jammer, maar tegelijk betekent het ook dat er nu een nieuwe gemeente kan aansluiten. Voor ons is dat dus opnieuw een kans om een andere cultuur en taal te leren kennen.

Fillipo: Het toont meteen ook dat de jeugdverbroedering meegaat met de tijd. We vinden de waarden die de verbroedering uitdraagt heel belangrijk, maar af en toe kan een nieuwe twist toevoegen geen kwaad. 

Meer informatie
www.friendstory.eu

foto's Debbie Devleesschauwer