Dit beeldt de reus uit
Ambacht
Verhaal achter de reus
Nooit was Roy dat geworden, met weiden, bossen en grachten, het dorp dat blijft ons bekoren, fleurig, paradijselijk zo echt, was Zjang op zijn zeis blijven staan of Bet geen slag had gedaan.
Kappen, hakken en zagen, of wroeten, ploegen op het land, niet om een beetje verlegen, plooit hij zowaar het weer naar z’n hand. Staat Bet altijd vroom bij de haard, dan blijft hier de vrede bewaard.
Velden, bossen en weiden, hun vruchten pronken er groots. Deden ze het werk met het beide, dan wisten ze meer dan ooit: geen koren, geen graan doen we af als de Heer Zijn zegen niet gaf.
Refrein: Fleurige bloemen kleuren de weide, kwetterende vogels overvliegen de heide. Roy dat zal blijven het dorp van ons hart, wij beleven er vreugde en delen er smart.
Tekst: René Klaps in ’t Royer dialect, vrij vertaald door Joris Clerix